خصوصیات ظاهری
- با چشمان عمقی و سر بزرگ که با یال مو پوشیده شده؛ظاهری بسیار زیبا داره.
قد ۴۳ تا ۵۰ سانتی متر
وزن ۱۸ تا ۳۲ کیلوگرم
پاهای پشتی به سمت عقب
گفته میشه چاو چاو اشرافیت یک شیر، جذابیت یک پاندا و یک بچه خرس، استقلال یک گربه و وفاداری و فداکاری سگ رو با هم داره.
این سگ خیلی علاقه ای به آغوش کشیده شدن نداره ولی همیشه برای کسی که دوسش داره یک همراه آرامه
چاو اگه با فرزندان خانواده بزرگ شده باشه، اونا رو با کمال میل قبول می‌کنه ولی خب از اون دسته سگ هایی نیست که تحمل آزار رو داشته باشه، بنابراین برای خانه هایی که بچه های بزرگ‌تری دارن که میدونن چطور با سگ رفتار کنن، مناسبتره.
اگر در تولگی روند اجتماعی شدن رو به خوبی طی کنه ، قطعا با غریبه ها برخورد مثبتی خواهد داشت.
به یادماندنی ترین ویژگی جسمی این نژاد احتمالا زبان آبی سیاه اونه.
طبق افسانه های چینی، این زبان در زمان خلقت، هنگامی که آسمان داشت رنگ آبی میگرفت بعد از یک لیس از آسمان رنگ آبی به خود گرفته.
پاهای پشتی این سگ کمی عقبه بنابراین خیلی نمیتونه سریع حرکت کنه ولی استقامت بالایی داره و می تونه همراه خوبی برای پیاده روی باشه .
اگه ظاهر منحصر به فرد و روحیه مستقل چاو رو دوست داشته باشین مثل یک همراه کاملا وفادار و یک گنج واقعی در خانواده شما خواهد بود.
برای دسترسی به تمام مقالات وتوریا کلیک کن!
تاریخچه نژاد چاو چاو:
میشه گفت این نژاد یکی از قدیمی ترین نژاد هاست که آزمایش های ژنتیکی هم این نکته رو تایید کرده.
سابقه این نژاد به شمال چین و مغولستان بر میگرده.
در تاریخ گفته شده یکی از امپراطور های چین حدود ۲۵۰۰ جفت چاوچاو داشته که برای شکار از اونا استفاده میکرده.
تصاویر و شکل های کار شده، سگ هایی شبیه چاو چاو روی ظروف سفالی مربوط به دوره سلسله هان(۲۰۶ سال پیش از میلاد مسیح) دیده میشه.
در چین این نژاد اسم های زیادی داره مثل زبان سیاه، سگ خرسی و سگ گرگی
نام گذاری این سگ هم داستان جالبی داره که به صورت مختصر با هم مرور میکنیم:
بازرگانان بریتانیایی در اواخر قرن ۱۸ تعدادی از سگ های خرس مانند رو در محمولشون قرار داده بودن.
اونها اسم اقلام کلی متفرقشون را چاو چاو می نامیدن که این اسم روی این سگ ها موند.
زیگموند فروید پدر علم روانکاوی هم طرفدار این نژاد بوده و دخترش هم از چاو چاو نگهداری میکرده.
شخصیت نژاد چاو چاو:
بعضی خصوصیات چاو چاو را با گربه مقایسه می کنن: مستقل، لجباز، باهوش و با وقار
معمولا با افراد آشنا مشکلی ندارن اما دیدار با غریبه ها براشون جالب نیست ، ولی معمولا اگه توسط صاحبش معرفی بشسه با غریبه ها هم کاری نداره.
بهداشت و سلامتی:
همه ی نژادها میتونن مستعد بیماری های خاصی باشن لزوماً چاو چاو ها به این بیماری ها مبتلا نمیشن یا همش رو نمیگیرن ولی مهمه که حواستون باشه که اگه علائمی مشاهده کردین سریع به دامپزشک مراجعه کنین
- دیسپلازی مفصل ران:یک بیماری وراثتیه که در آن استخوان ران به راحتی در مفصل لگن قرار نمیگیره.
برخی از سگ ها علائمی مثل لنگش و درد رو در یک یا هر دو پا نشون میدن و بعضی اوقات هیچ نشانه ای ناراحتی وجود نداره.
درسته که این بیماری ارثیه اما می تونه با عوامل محیطی مانند رشد سریع ناشی از رژیم غذایی یا صدمات ناشی از پریدن یا افتادن روی زمین وخیم تر بشه.
- انتروپیون (برگشتن لبه های پلک به سمت داخل): این بیماری کره چشم را تحریک می‌کنه و به یک یا هر دو چشم آسیب میزنه و در شرایط پیشرفته باید جراحی صورت بگیره تا این نقض جبران شه.
مراقبت:
حتما این نژاد باید داخل خونه نگهداری بشه
این نژاد تحمل گرما رو نداره
چاو چاو دو نوع پوشش نرم و زبر داره
این دو نوع پوشش در پنج رنگ وجود داره
بعضی از فروشنده ها برای اینکه شما را فریب بدن این رنگ ها رو با عنوان خاص و با قیمتی خیلی زیاد به شما میفروشن.
حداقل سه بار در هفته مو های چاو باید شونه بشه تا موهای براق و خوبی داشته باشه.
ماهی یکبار استحمام میتونه براشون خوب باشه.
دندان هاشون حداقل در هفته دو سه بار باید مسواک بشه تا باکتری ها از بین برن و دندان های خوبی داشته باشن.
از سنین کودکی اون هارو با آرایشگاه آشنا کنید تا خاطره ای مثبت در ذهنشون شکل بگیره.
دستتون رو داخل دهان و گوششون کنین و با دست ها و پا های اون ها تماس داشته باشین تا بهش عادت کنن.
سازگاری چاو چاو با دیگران:
اگه با بچه ها بزرگ شن که خیلی با اونا خوب میشن البته چاو سگی نیست که اذیت و آزار های بچه هارو بتونه تحمل کنه
محیط آپارتمان رو میتونن تحمل کنن
با غریبه ها در صورتی که آشناشون نکنین رابطه ی خوبی ندارن
اگه فرایند اجتماعی شدن خوب طی کرده باشن میتونن ارتباط خوبی با سگ ها و گربه ها بگیرن
با این حال رفتارشون با سگ های هم جنسشون ممکنه کمی خشونت آمیز باشه.
منبع: dogtime
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
