تیرگی و کدر شدن عدسی را آب مروارید میگویند که یکی از شایع ترین ناهنجاری های چشمی در سگ است.
در سگ و گربه سن شروع به نوع نژاد بستگی دارد.
حدود یک پنجم از موارد ابتلا در سگ های میکس با سن ۷ تا ۱۵ سال رخ میدهد.
بیشتر دارای زمینه ارثی میباشد.
سگ هایی که مستعد این بیماری هستند عبارتند از:
بوستون تریر،پودل،امریکن کوکر اسپانیل.
آب مروارید می تواند به طور ثانویه در برخی سگهای دارای زمینه ارثی که مبتلا به دیابت ملیتوس شده اند رخ دهد.
آب مروارید مادرزادی احتمالی گربه در نژادهای پرشین و هیمالین گزارش شده است.
عوامل افزایش شانس ابتلا (Risk factor):
دیابت ملیتوس،هیپوکلسمی(کم شدن کلسیم)،سن،مسمویت،عدم تعادل تغذیه،تحلیل رفتن و جدا شدن شبکیه
علائم کلینیکی
- فرم بیماری بر اساس سن شروع،محل و شدت طبقه بندی میشود.
تیرگی لنز
التهاب مشیمیه
گلوکوم
فرورفتگی لنز
جدا شدن شبکیه
تشخیص
تیرگی لنز به همراه گشادی مردمک تاییدکننده بیماری است.
استفاده از CBC،پروفایل بیوشیمیایی سرم و آنالیز ادرار برای تشخیص بیماری سیستمیک کمک می‌کند.
سونوگرافی چشم برای ارجاع به جراحی دارای اهمیت است.
ارزیابی دقیق قسمت خلفی چشم با الکترورتینوگرام چشمی انجام میشود
تشخیص افتراقی:
تغییر طبیعی پیر شدن عموما در حیوانات ۷ سال به بالا
ملاحظات:
حیوانات مبتلا نباید برای تولید مثل استفاده شوند مگر اینکه ثابت شود بیماری ریشه غیر ژنتیکی دارد.
درمان التهاب داخل چشمی احتمال آب مروارید ثانویه را کاهش میدهد.
نکته :هر آب مرواریدی، پیش رونده نیست و اگر پیش رونده باشد نیاز به جراحی دارد تمام جراحی ها همراه با ریسک است اما اگر جراحی نشود گلوکوم، چسبندگی شبکیه و درد چشمی را می تواند همراه داشته باشد
منبع : Clinical Veterinary Advisor Dogs and Cat
